ณัฐนินท์ ธรรมวิทย์เมธีเกาะหลีเป๊ะเป็นเกาะยอดนิยมของนักท่องเที่ยวแห่งหนึ่งในทะเลอันดามัน
ชื่อของเกาะหลีเป๊ะ
หลีเป๊ะเป็นคำที่เพี้ยนมาจากคำภาษามลายู “นิปิส” แปลว่า “บาง”
มีความหมายเหมือนกับแผ่นกระดาษ หรือแบนเรียบ
ตามลักษณะเกาะที่แบนๆไม่มีภูเขาสูงเลย ตัวเกาะมีลักษณะคล้ายกับรูปบูมเมอแรง
มีทางเดินเชื่อมจากหน้าเกาะไปยังหลังเกาะได้ ระยะทางไม่ไกล
และสามารถเดินเที่ยวหาดต่างๆรอบเกาะได้สบายๆ
เกาะหลีเป๊ะ
มีขนาดเล็กกว่าเกาะอาดังประมาณหนึ่งเท่า แต่เป็นเกาะที่มีความสำคัญ
เนื่องจากลักษณะของเกาะเป็นที่ราบทั่วไป ส่วนที่เป็นภูเขามีเพียงเล็กน้อย
มีงานประเพณีที่น่าสนใจงานหนึ่ง
ของชาวเลบนเกาะหลีเป๊ะ จัดขึ้นในวัน 13-15 ค่ำ เดือน 6 และเดือน 12 ตลอด 3
วัน 3 คืน ชาวบ้านที่มีเชื้อสายชาวเลจะมารวมกันที่เกาะหลีเป๊ะ
เพื่อช่วยกันต่อเรือด้วยไม้ระกำ และประกอบพิธีลอยเรือ
ซึ่งเชื่อว่าเป็นการเสี่ยงทายโชคชะตา
ในการประกอบอาชีพประมงว่าปีนี้จะดีหรือไม่
และจุดเด่นอีกอย่างของเกาะหลีเป๊ะก็คือ หาดทรายที่ขาวละเอียด น้ำใสสวยมาก
มีอ่าวพัทยาที่เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวต่างชาติเป็นอย่างมาก
หาดพัทยาและหาดชาวเล เป็นหาดหลักของเกาะหลีเป๊ะ ที่อยู่กันคนล่ะด้าน
ซึ่งทั้งสองหาดนี้สามารถเดินถึงกันได้โดยใช้เวลา 15 นาที
จุดเด่นของเกาะหลีเป๊ะ
คือ มีหาดทรายขาวสะอาด ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออก
ซึ่งเป็นที่ตั้งหมู่บ้านชาวเล ย่านชุมชนใหญ่ของเกาะ
ด้านทิศตะวันตกมีหาดทรายยาว ชื่อเรียกเป็นภาษามลายูว่า “ หาดปะไตดายา”
หรือ “หาดลมตะวันตก” นักท่องเที่ยวชาวตะวันตกเรียกเพี้ยนเป็น “พัทยา”
จนติดปากผู้คนไปแล้ว
มีเอกชนปลูกสร้างรีสอร์ทไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยวหลายแห่ง
บริเวณหาดด้านตะวันออกและด้านตะวันตกของเกาะหลีเป๊ะ
กิจการท่องเที่ยวจึงเฟื่องฟูมากทุกวันนี้
เกะหลีเป๊ะมีความสวยงามตามธรรมชาติไม่แพ้เกาะอาดัง
รอบๆ เกาะอุดมสมบูรณ์ด้วยปะการังหลากสีสัน
นักท่องเที่ยวชอบนำชุดประดาน้ำ เพื่อดำลงไปชมความงามของปะการังใต้น้ำ
นอกจากนั้น เกาะหลีเป๊ะมีจุดเด่นตรงที่ยามน้ำลด
จะปรากฏส่วนกว้างใหญ่ของปะการังโผล่ขึ้นมาให้เห็น
สามารถลงไปสัมผัสกับปะการังนั้นโดยตรง
ช่วยให้บรรยากาศการท่องเที่ยวน่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง
เกาะหลีเป๊ะนับเป็นเกาะหนึ่งที่มีชุมชนชาวเล
เป็นชาวพื้นเมืองเดิม อาศัยอยู่มานาน เดิมทีลักษณะอุปนิสัย
และการดำรงชีวิตของชาวเลนั้นจะร่อนเร่ไปเรื่อยๆตั้งแต่
แหลมมาลายูจนถึงน่านน้ำพม่า ด้วยเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเดินเรือ
แต่เมื่อท้องทะเลเกิดมีการกำหนดเขตแดนเป็นประเทศอย่างเข้มงวด
ชาวเลจึงต้องเริ่มลงหลักปักฐานบนเกาะต่างๆ สำหรับชาวเลที่เกาะหลีเป๊ะ
เป็นกลุ่มอุรัก ลาโว้ย อพยพเข้ามาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5
ปัจจุบันก็ยังทำอาชีพประมงขนาดเล็กอยู่ บน
เกาะก็มีโรงเรียนเปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาลถึงมัธยมปีที่ 3 ชื่อโรงเรียนว่า
“โรงเรียนบ้านเกาะอาดัง” และสถานีอนามัย
เหมือนชุมชนบนฝั่งอื่นๆเกาะหลีเป๊ะวันนี้จึงเป็นการผสมผสานกันระหว่าง
การเป็นอยู่ของชาวเลดั้งเดิม และรีสอร์ทที่พักที่เปิดใหม่ตามชายหาดต่างๆ
นักท่องเที่ยวสามารถสัมผัสชีวิตที่เรียบง่าย
ของชาวเลที่เกาะหลีเป๊ะได้
ซึ่งวัฒนธรรมประเพณีของพวกเขามีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
พวกชาวเลที่นี่ใช้ภาษาตระกูลออสโตรเนเชียน บางคำก็ยืมมาจากภาษามลายู
เนื่องจากนักท่องเที่ยวทั้งคนไทย
และต่างชาตินิยมไปท่องเที่ยวกันมากในแต่ละปี
ทำให้วิถีชีวิตของชาวเลแตกต่างไปจากเดิมอยู่บ้าง
เกาะหลีเป๊ะ
เป็นเสมือนศูนย์กลางการเดินทางสำหรับนักท่องเที่ยว
ที่เดินทางมาเที่ยวหมู่เกาะอา ดัง-ราวี เมื่อเรือโดยสารจากท่าเรือปากบารา
บนฝั่งสตูลเดินทางมาถึงเกาะหลีเป๊ะในตอน เย็นแล้ว
จะมีเรือหางยาวมารับนักท่องเที่ยวไปยังหาดต่างๆ เพื่อเข้าพักตามรีสอร์ท
เช้าวันใหม่จึงเช่าเหมาเรือหางยาวออกไปเที่ยวตามเกาะต่างๆ
ซึ่งหากใช้เวลาตอดวันก็สามารถเที่ยวได้เกือบทุกเกาะแล้ว
เพราะแต่ละเกาะอยู่ใกล้ๆกัน เช่น เกาะอาดัง, เกาะราวี, เกาะดงเป็นต้น
ตกเย็นก็กลับมานอนที่เกาะหลีเป๊ะ แล้วรอเรือโดยสารกลับในวันถัดไป
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น